پيام پژاك به مناسبت سالگرد اعتراضات عرب احواز در آوريل 2005
سال‌هاست كه با وجود سياست‌های ملی گرايانه و سركوب‌گرانه‌ی نظام
جمهوری اسلامی، خلق‌های مختلف ايران در صحنه‌ی مبارزات آزادی‌خواهانه حضور فعال دارند.
خلق عرب الأحواز نيز همواره با اين سياست‌های شوونيستی دولت، رويارو بوده و متحمل
بزرگ‌ترين ستم‌ها گرديده است. سركوب اعتراضات و خيزش‌های عرب الأحواز در سال
2005 نمونه‌ای از برخورد غير دموكراتيك دولت ايران در قبال اين خلق است. همچنين
تداوم اعدام‌ها و احكام زندان براي فعالين سياسي و فرهنگي عرب، فضای امنيتی حاكم
بر الأحواز را بازتاب مي‌دهد. ما به‌عنوان حزب حيات آزاد كوردستان (پژاك) در سالگرد
اعتراضات پانزدهم آوريل 2005 خلق عرب احواز، ياد همه‌ی مبارزين و قيام‌كنندگان عرب
احوازی كه جان خود را در راه آزادی و دموكراسي فدا كرده‌اند، گرامي مي‌داريم و
برخورد سركوب‌گرانه‌ي نيروهاي دولتي عليه قيام‌كنندگان و معترضين عرب را محكوم مي‌كنيم.
شايان ذكر است كه آنچه خلق عرب احواز به اعتراض و مبارزه در مقابل آن مي‌پردازد، همان
سياست‌ها و برخوردهاي سركوب‌گرانه و ملي‌گرايانه‌اي است كه عليه خلق كورد نيز
اعمال مي‌شود. سياست تغيير بافت جمعيتي مناطق عرب‌نشين كه يكي از عمده دلايل خيزش‌ها
و قيام‌هاي اعتراضي الأحواز بوده است، مشابه همان سياستي است كه در مناطق كوردنشين
توسط نظام جمهوری عليه كوردها صورت مي‌گيرد. همچنين محروم گذاشتن خلق اين مناطق از
آموزش به زبان مادري، سياست‌گذاري‌هاي اقتصادي دولت در جهت محروم‌سازي جامعه،
اعدام و زنداني‌نمودن فعالين سياسي و فرهنگي و فقدان حق مديريت سياسي‌ـ فرهنگي و اقتصادي
بومي براي مناطق الأحواز و شرق كوردستان، نشان مي‌دهد كه ما خلق‌هاي عرب و كورد
مسائل مشترك بسياري داريم.
تبعيض و ستم ملي آشكاري كه عليه خلق‌هاي ايران و به‌ويژه خلق عرب و
كورد صورت مي‌گيرد، همگي از تك‌گرايي دولت مركزي كه حاضر به قبول تنوعات فرهنگي و
هويتي خلق‌هاي مختلف نيست، سرچشمه مي‌گيرد. اين نوع ديدگاه منجر به غيردموكراتيك‌ترين
عملكردها عليه خلق‌هايمان شده است. با اين وجود مسئله‌ي آزادي و دموكراسي چيزي نيست
كه خلق‌ها از آن چشم‌پوشي كنند. سركوب اعتراضات آوريل 2005 احواز نه‌تنها خلق عرب
را از مبارزات خود بازنداشت، بلكه مصرتر نيز ساخته است. به‌ويژه در جريانات
اعتراضات دموكراتيك اخيري كه عليه انتخابات فرمايشي مجلس شوراي اسلامي در مناطق احواز
و سوس شاهد آن بوديم، دليلي بر اين مدعاست. از سوي ديگر در مقابل سياست‌هاي تفرقه
اندازانه‌ی جمهوري اسلامي كه در جهت جلوگيری از شكل‌گيري «جبهه‌ي دموكراتيك خلق‌ها»
صورت گرفته است، امروزه خلق كورد و عرب و ساير خلق‌هاي ايران اعم از بلوچ، آذري و
تركمن رفته‌رفته همگراتر شده و مبارزات خود را همراستا مي‌سازند. اين اتحاد و
همگرايي نويدگر آن است كه اين خلق‌ها در مقابل شوونيسم ملي‌گراي مركزي، جهت
دموكراتيزه كردن ايران و آزادي خلق‌ها گام‌هاي عظيم‌تري برخواهند داشت. زيرا
سرنوشت خلق‌هاي ايران به‌هم گره خورده و آزادي و دموكراسي آن‌ها به‌هم وابسته است.
اين مسئله به‌ويژه در قرابت‌هاي جغرافيايي و همزيستي خلق‌هايمان نمود پيدا مي‌كند
و اهميتش بيش از پيش آشكار مي‌گردد.
در پايان بار ديگر سالگرد اعتراضات و خيزش‌هاي دموكراتيك خلق عرب الأحواز
در آوريل 2005 را گرامي مي‌داريم و به‌عنوان پژاك خطاب به اين خلق و سازمان‌ها و
احزاب مبارزش اعلان مي‌داريم كه خلق كورد و پژاك تا دست‌يابي به هدف «ايراني
دموكراتيك و خلق‌هايي آزاد»، دوشادوش خلق عرب الأحواز و ساير خلق‌هاي ايران به
مبارزات خود ادامه خواهد داد
كورديناسيون حزب حيات آزاد كوردستان(پژاك)
2012.4.12
